”Nazywano go Dodkiem. Ale skąd wzięło się nazwisko Dymsza? Naprawdę nazywa się Adolf
Bagiński. Jeszcze w bardzo młodym wieku, gdy zaangażowany został do Mirażu, sekretarz kabaretu zaproponował
mu obranie pseudonimu.
- Zaczęliśmy szukać w
Kalendarzu „Kuriera Porannego”. Nic jakoś nie pasowało do mojej osoby. Aż
wreszcie natrafiłem na jednej stronie na nazwisko posła do carskiej Dumy,
Leopolda Dymszy. To nazwisko mi się spodobało i zostałem Dymszą. Dziś mało kto
wie, że to nie jest moje prawdziwe!"
Film - magazyn ilustrowany, nr 34(82)/1974
"Przy angażowaniu sekretarz Markiewicz powiada, że mój
rocznik zaczynają brać na siłę, na ochotnika, więc lepiej będzie mieć
pseudonim. Na biurku leżał kalendarz, rocznik „Kuriera Porannego”. Zaczął
proponować. Może Cyprian Norwid? Dyrektor, że nie pasuje do mnie (sam nie
wiedziałem, dlaczego). To może Scipio del Campo? Na nic. Jak krzykną brawo, to
jak mają wołać – Scipio czy Campo? Wreszcie na jedenastej stronie było nazwisko
posła do dumy carskiej – Leopolda Dymszy, które ja zaproponowałem. Przeszło
jednogłośnie. I już jako Dymsza zostałem przyjęty."
R. Dziewoński: Dodek Dymsza
"A co mówi o sobie on sam?
- Po pierwsze: skąd Dymsza? Z powodu pewnych zatargów z
carskimi żandarmami, w roku 1913 bodajże – ale do dat nie mam specjalnej
pamięci. Szukali Bagińskiego, trzeba było przybrać sobie inne nazwisko.
Dyrektor warszawskiego „Mirażu”, gdzie wówczas występowałem zaproponował mi
kilka wspaniale brzmiących z włoska lub francuska pseudonimów, a ja
przeglądając stary kalendarz, wyszukałem po prostu nazwisko ówczesnego posła do
Dumy, Leopolda Dymszy. Przybrałem nazwisko poselskie, przez jakiś czas
występowałem nawet jako Leopold, dopiero potem wróciłem do Adolfa."
Magazyn filmowy, nr 6/197
"W 1917, gdy byłem w wojsku, dowiedziałem się, że w teatrze „Miraż”
potrzebują inspicjenta, suflera i statystę w jednej osobie. Przyjęli mnie o
odtąd grywałem. Mówiłem dwa albo cztery słowa, aż wreszcie Hanusz grający dość
dużą rolę zachorował i ja miałem go zastępować. Gdy odtańczyłem poleczkę, ktoś
krzyknął – brawo Dymsza – ukłoniłem się na wszelki wypadek. Ale dlaczego
Dymsza? Otóż dyrektor teatru musiał umieścić mnie na afiszu, a mając stary
kalendarz „Kuriera Porannego” stamtąd wybierał dla mnie pseudonim. Wybierał aż
wybrał; Leopold Dymsza poseł do Dumy. To jeszcze nic, mogłem przecież zostać Scipionem
del Campo!"
Film, nr 36/1984
__________________________________
Jakże miło zalogować się na blogu po tak długiej nieobecności. :)
